Η θέση Βιτσίλα - Βιτσίλες ή Βήσαλα βρίσκεται δυτικά του Γιούχτα, 2χλμ. από το Κανλί Καστέλλι (Προφήτης Ηλίας) και 300μ. από το Τέμενος, προς τα ΒΑ. Ερευνητές αναφέρουν ότι σε αυτήν τη θέση υπήρχε μινωικός οικισμός και πιθανόν ακρόπολη. Το 1956, ο Σπ. Μαρινάτος αποκάλυψε κατάλοιπα μινωικού οικισμού με ενδείξεις ανακτορικού κτίσματος. Η μελέτη των κινητών ευρημάτων και των οικοδομικών λειψάνων τον ώθησε να διατυπώσει την άποψη ότι ο οικισμός άκμασε από την αρχή της ΜΜ εποχής έως και τα ΥΜ ΙΙΙ χρόνια.
Ελάχιστη είναι η έρευνα που έχει γίνει στον χώρο αυτό. Η πρώτη ανασκαφή έγινε από τον Στυλιανό Αλεξίου το 1950 και έφερε στο φως αγγεία και χάλκινα αντικείμενα. Το 1955-56 ο αρχαιολόγοςΣπυρίδων Μαρινάτος, αποκάλυψε κατάλοιπα μινωικού οικισμού με ενδείξεις ανακτορικού κτίσματος. Η μελέτη των κινητών ευρημάτων και των οικοδομικών λειψάνων τον ώθησε να διατυπώσει την άποψη ότι ο οικισμός άκμασε από την αρχή της ΜΜ εποχής έως και τα ΥΜ ΙΙΙ χρόνια. Η περιοχή ερευνήθηκε αργότερα από τους Γ. Και Ε. Σακελλαράκη οι οποίοι κατέληξαν σε ανάλογα συμπεράσματα. Διαπίστωσαν δηλαδή ότι ο οικισμός εκτείνεται σε έκταση περίπου 18 στρεμμάτων, διαθέτει ισχυρό ΜΜ και ΥΜ τοίχο με «πρόπυλο» στο νότιο τμήμα, ΜΜ «ιερό» με πεσσό, «ιερά οικία» με πελεκητούς λίθους, αγωγό και σκάλα. Σε όλους του χώρους βρέθηκαν σημαντικά ευρήματα (π.χ. κωδωνόσχημα ειδώλια τα οποία δικαιολογούν την υπόθεση αναφορικά με την ύπαρξη ιερού στο χώρο).
Σήμερα, εκτός από τα διάσπαρτα όστρακα δεν υπάρχει κάτι άλλο που να θυμίζει την αρχαία πόλη. Ο επισκέπτης μπορεί όμως να θαυμάσει την υπέροχη φύση της περιοχής και να συνεχίσει προς το κάστρο του Τεμένους ή προς τον Γιούχτα στην αντίθετη κατεύθυνση.