Το κτίριο ιδιοκτησίας των κληρονόμων Μαρίας Μοσχαπιδάκη-Ξυδάκη έχει χαρακτηριστεί ως έργο τέχνης που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν 1469/1950 .
Κτίστηκε το 1908 σε γωνιακό οικόπεδο και αποτελείται από ισόγειο και όροφο. Η είσοδος στην αυλή γίνεται από τη λοξότμητη πλευρά του περιβόλου με χαρακτηριστικό πορτόνι από πελεκητές πέτρες. Από την αυλή όπου υπάρχει ακόμη το πηγάδι γίνεται η προσπέλαση στους ισόγειους αποθηκευτικούς χώρους, όπου υπάρχουν οι αποθήκες τροφίμων, λαδιού, κρασιού, το πατητήρι και ξύλινα πατάρις για τον ύπνο των "φαμέγιων" (υπηρετών). Εσωτερική ξύλινη σκάλα ενώνει τις αποθήκες με τον όροφο όπου υπάρχουν οι κύριοι χώροι παραμονής της οικογένειας.
Στο ισόγειο, από τη βόρεια πλευρά, υπάρχουν δύο καταστήματα με τζάκι και αποθηκευτικούς χώρους με ξύλινα πατάρια. Στον όροφο ανεβαίνει και εξωτερική πέτρινη σκάλα με κάγκελο από σφυρήλατο σίδερο, που δίπλα της δημιουργείται δώμα με μπαλούστρα, πάνω από το μικρό μαγαζί του ισογείου. Στις γωνιές της οικοδομής προεξέχουν λαξευτοί γωνιόλιθοι που επιστέφονται με επίκρανα κορινθιακού τύπου με κεφαλή Αθηνάς.
Οι όροφοι χωρίζονται μεταξύ τους με τραβηχτές κορνίζες που εξελίσσονται σε μακίζες. Από τα υλικά κατσκευής, (λιθοδομή στο ισόγειο και α' όροφο και πλινθοδομή στον β' όροφο). Και από την μορφολογική διαφοροποίηση των ανοιγμάτων γίνεται πιθανή η άποψη ότι ο β' όροφος κατασκευάστηκε σε υστερότερη φάση.
Όλα τα εξωτερικά ανοίγματα, πόρτες και παράθυρα, έχουν λίθινα λαξευτά πλαίσι ακαι γείσα. Στην είσοδο του ορόφου το θύρωμα πλαισιώνεται από δύο μικρές "Ερμές". Το οριζόντιο υπέρθυρο στο άνοιγμα του πρώτου εξώστη της νότιας όψης, έχει ανάγλυφα με φυτικά θέματα.
Υπάρχουν επίσης σε διάφορα σημεία των όψεων ένθετα κεραμικά στοιχεία Η νότια πλευρά του είναι στενομέτωπη και η βάση της έχει μορφή πυργοειδή με SCARPA και κορδόνι, στοιχεία που φανερώνουν επιρροή από Βενετικές οχυρωματικές κατασκευές.
Η στέγη του είναι τετράριχτη, κεραμοσκέπαστη και στο περιμετρικό της στηθαίο υπάρχουν πήλινες γλάστρες.
Η εσωτερική διακόσμηση είναι απλή και μόνο στα ξύλινα ταμπλαδωτά ταβάνια υπάρχουν στο κέντρο απλές ροζέτες και στην άκρη προς τους τοίχους οι ταμπλάδες ορίζονται με ταινία στην οποία σχηματίζονται "οδόντες".