Παίρνει το όνομα του από το εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους που βρίσκεται στην αρχή του. Έως τα μέσα της άνοιξης υπάρχει νερό, που αναγκάζει τους πεζοπόρους να τραβερσάρουν (να πεζοπορούν από τα τοιχώματα).
Ξεκινώντας από το εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους, το οποίο βρίσκεται μέσα σε ένα τεράστιο κούφωμα, κατηφορίζουμε κατά μήκος του ποταμού, όπου δημιουργούνται πανέμορφες λιμνούλες. Κοιτώντας ψηλά, παρατηρούμε τα πανύψηλα τοιχώματα με τις τεράστιες σπηλιές.
Το φαράγγι στην έξοδο του έχει πολύ στενά περάσματα, γεγονός που το χειμώνα μας αναγκάζει να τραβερσάρουμε στο πλάι, κατά μήκος μονοπατιού. Αντίθετα, το καλοκαίρι μπορούμε να περάσουμε και μέσα στη κοίτη, που θέλει λίγη προσοχή γιατί με ένα άτσαλο πάτημα μπορεί να μας γυρίσει το πόδι.
