Στον οικισμό της Σίβας διασώζονται σήμερα πλούσια πολεοδομικά και μορφολογικά στοιχεία, χαρακτηριστικά των οικισμών της Κρήτης κυρίως του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αι., όπως η αμφιθεατρική διάταξη των σπιτιών πάνω στη βόρεια πλαγιά ψηλού λόφου που «κοιτάζει» προς την περιοχή του Ηρακλείου, η πυκνή δόμηση και τα στενά σοκάκια, ιδιαίτερα στον πυρήνα του οικισμού.
Στη Σίβα απαντώνται πολλές οικίες κυρίως ευπόρων οικογενειών αλλά και φτωχότερων αγροτών, όπως υποδηλώνουν τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά των κατοικιών τους. Πολλά είναι πλατυμέτωπα με την είσοδο δηλαδή στην μακριά πλευρά της ορθογώνιας κάτοψης του κτιρίου ή κάτοψη σε Γ, δίπατα και μερικές φορές με ψηλούς αυλόγυρους που δεν επιτρέπουν την οπτική επαφή. Οι εξώθυρες φέρουν είτε τοξωτά ανοίγματα, είτε παραστάδες με επίκρανα και επιστήλιο – μάλιστα στο επιστύλιο χαράσσεται το σύμβολο του σταυρού συνήθως μαζί με τη χρονολογία ανέγερσης της οικίας.
Δύο κτίρια στον οικισμό της Σίβας έχουν χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού ως διατηρητέα μνημεία. Πρόκειται για την οικία Κοκορδούλη και την οικία Λυδαδάκη.
Η Οικία Α. Κοκορδούλη η οποία με βάση την εγχάρακτη επιγραφή στο επιστύλιο της θύρας εισόδου χρονολογείται στο 1822, βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού και αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα τοπικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, πολύτιμου για τη μελέτη της ιστορίας της αρχιτεκτονικής . Δυστυχώς όμως η οικία Κοκορδούλη είναι σήμερα αφημένη στην τύχη της με αποτέλεσμα να ερειπώνεται σε γοργό ρυθμό.