Από τα σημαντικότερα μνημεία της περιοχής, ο ναός του Αγίου Γεωργίου έχει οικοδομηθεί πιθανότατα πάνω σε ερείπια παλαιότερου ναού, στην περιοχή του ερειπωμένου οικισμού Καημένου που αναφέρεται έτσι ήδη από την β’ βυζαντινή περίοδο.
Τα εντοιχισμένα αρχιτεκτονικά μέλη από τις προηγούμενες κατασκευές σώζονται ακόμα.
Στην εκκλησία αυτή, τοποθετήθηκαν κεραμίδια στη σκεπή λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά η σκεπή τελικά κατέρρευσε (το ντουβάρι άρχισε να ανοίγει προς τα έξω), με αποτέλεσμα να κτισθεί αργότερα η νέα μικρή εκκλησία που σήμερα βρίσκεται ανατολικά της παλιά.
Σύμφωνα με μια τοπική παράδοση που σώζεται στο Κυπαρίσσι, « μια νύχτα μπήκε στο χωριό της Τούρκος, έπιασε μια χριστιανή και την χάλασε, αυτή τον καταράστηκε να γίνει μαύρος σαν την ψυχή της. Ο Τούρκος στάθηκε στην χαρουπιά του Άι Γιώργη να πιει νερό και δεν πρόλαβε να κάτσει και έπεσε κεραυνός και τον έκαψε». Έτσι από τότε αυτή η περιοχή λέγεται στου Καημένου.
